Souwtje - Monica Maas
Wel dat was een teleurstelling. :(
 

Ik zag dit boek in de boekenwinkel en was meteen verliefde op de cover. Wat was die mooi zeg. En wat was dat een grappig huisje, helemaal alleen op een klein eilandje. Het eilandje heeft zelfs kippen en een veldje. Wat leuk!

Daarna de beschrijving die enorm lief en schattig klonk. Een meisje, een eiland, een zeehond en een storm. Ik zag al visioenen van een tranentrekker.

En toen begon ik te lezen, en in het begin was het wel leuk. Totdat er een magisch zeehondje kwam die opeens kon praten (dat, of Souwtje is gewoon te vaak weg van mensen en is een beetje vreemd geworden :)). Nergens is er een uitleg waarom die zeehond kon praten, maar blijkbaar was het normaal?
Ik vond de zeehond ook retevervelend zeg. Klaag, klaag, klaag, zeur, zeur. Wauw zeg, wat een dankbaarheid heb jij zeg naar iemand die jou in huis neemt. :|
Echt, als die zeehond zijn mond had gehouden had ik het verhaal nog leuk gevonden, nu was ik gewoon a) verbaasd over een magische zeehond, en b) verveeld omdat hij zo irritant was.

Het einde was ook niet veel beter. Tralalala dit en dat gebeurd, en boek is voorbij? Wacht wat? Ik zat echt naar de volgende pagina te kijken, zo van, is dit alles? Is dit hoe het eindigt? Jammer, heel jammer.

De illustraties is het enige deel wat me uiteindelijk bij het boek hield (ja, ik stop soms met lezen van boeken als ze niet goed zijn, maar als ik al 8 pagina's heb gelezen van de 32, tja dan lees ik wel door).
Terug naar de illustraties, wat waren die mooi zeg. Echt heerlijk om bij weg te dromen, ik zou ook wel op zo'n eilandje willen zitten, ook al hoop ik dan dat er niet te vaak een storm is. :)

Erg jammer. Het leek zo mooi.

Review first posted at http://twirlingbookprincess.com/